Kur´ân-ı Kerîm Hakkında Bilgiler

Misafir

Kur’an-ı Kerîm Allah Kelâmıdır

Kur’ân-ı kerîm nazm-ı ilâhîdir. Nazım lügatta incileri ipliğe dizmeğe denir. Kelimeleri de inci gibi yanyana dizmeye nazım denilmiştir. Şiirler birer nazımdır. Kur’ân-ı kerîmin kelimeleri Arapçadır. Fakat bu kelimeleri yanyana dizen Allahü teâlâdır. Bu kelimeler insan dizisi değildir. Bu arabî kelimeler Allahü teâlâ tarafından dizilmiş olarak âyetler halinde gelmiştir. Cebrâil “aleyhisselâm” bu âyetleri bu kelimelerle ve harflerle okumuş Muhammed “aleyhisselâm da mübârek kulakları ile işiterek ezberlemiş ve hemen Eshâbına okumuştur. Kur’ân-ı kerîm mahlûk değildir. Kur’ân-ı kerîm Muhammed aleyhisselâm’ın mu’cizelerinin en büyüğüdür ve insan sözüne benzememektedir.

Peygamber Efendimiz kimseden bir şey okumamış öğrenmemiş hiç yazı yazmamış iken ve seyahat etmeyen ve geçmişlerden ve etraftakilerden haberi olmayan insanlar arasında yetişmiş iken Tevrat’ta ve İncil’de ve bütün başka kitaplarda yazılı şeyleri bildirdi. Geçmişlerin hallerinden haber verdi. Her dinden her meslekten ileri gelenlerin hepsini hüccetler sağlam deliller söyleyerek susturdu. En büyük mu’cize olarak Kur’ân-ı kerîmi ortaya koydu ki altıbinikiyüzotuzaltı (6236) âyetinden biri gibi söyleyemezsiniz diye meydan okuduğu halde bindörtyüz bu kadar seneden beri dünyanın her tarafından bütün İslâm düşmanları elele vererek mallar servetler dökerek uğraştıkları halde söyleyemedi. Şimdi de gayr-i müslimler milyarlar dökerek bütün güçleriyle çalıştıkları halde söyleyemiyorlar. Hele o zaman Araplarda şiir edebiyat fesahat ve belâgat her şeyden ileri gidip en güvendikleri başarıları olduğu halde Kur’ân-ı kerîm karşısında bir şey söyleyemediler. Kur’ân-ı kerîme böyle galebe çalamayınca çokları insafa gelip müslüman oldu. İmân etmeyenleri de İslâmiyetin yayılmasını önlemek için savaşmaya mecbur oldu.

Kur’ân-ı kerîm de kimsenin yapamayacağı söyleyemiyeceği şeyler sayılamıyacak kadar çoktur. Burada altısını bildirelim.

Birincisi: Î’caz ve belâgattır. Yani az söz ile pürüzsüz ve kusursuz olarak çok şey anlatmaktır.

İkincisi: Harfleri ve kelimeleri Arap harflerine ve kelimelerine benzediği halde âyetler yani sözler ve cümleler onların sözlerine ve şiirlerine hiç benzemiyor. Kur’ân-ı kerîm insan sözü değildir. Allah kelâmıdır. Kur’ân-ı kerîmin yanında onların sözleri cam parçalarının elmasa benzemesi gibidir. Dil mütehassısları bunu pek iyi görüyor ve teslim ediyor.

Üçüncüsü: Bir insan Kur’ân-ı kerîmi ne kadar çok okursa okusun bıkmıyor usanmıyor. Arzusu hevesi sevgisi ve şevki artıyor. Halbuki Kur’ân-ı kerîmin tercümelerinin ve başka şekillerde yazmalarının ve diğer bütün kitapların okunmasında böyle arzu ve lezzet artması olmuyor. Usanç hâsıl oluyor. Yorulmak başkadır usanmak başkadır.

Dördüncüsü: Geçmiş insanların hâllerinden bilinen ve bilinmeyen birçok şey Kur’ân-ı kerîmde bildirilmektedir.

Beşincisi: İlerde olacak şeyleri bildirmektedir ki bunlardan çoğu zamanla meydana çıkmış ve çıkmaktadır.

Altıncısı: Kimsenin hiçbir zamanda hiçbir sûretle bilemiyeceği ilimlerdir ki Allahü teâlâ ilimlerin evvelini ve sonunu Kur’ân-ı kerîmde bildirmiştir.

Kur’ân-ı Kerîmin Toplanması ve Yazılması

Cebrâil “aleyhisselâm” her sene bir kere gelip o âna kadar inmiş olan Kur’ân-ı kerîmiLevh-il mahfuzdaki sırasına göre okur Peygamber Efendimiz de dinler ve tekrar ederdi. Âhirete teşrif edeceği sene iki kerre gelip tamamını okudular. Sevgili Peygamberimiz Muhammed “aleyhisselâm” ve Eshâbından çoğu Kur’ân-ı kerîmi tamamen ezberlemişti. Bazıları da bazı kısımlarını ezberlemiş birçok kısımlarını yazmışlardı. Muhammed “aleyhisselâm” âhirete teşrif ettiği sene halife Ebû Bekir “radıyallahü anh” ezber bilenleri toplayıp ve yazılı olanları getirtip bir heyete bütün Kur’ân-ı kerîmi kâğıt üzerine yazdırdı. Böylece (Mushaf) veya (Mıshaf) denilen bir kitap meydana geldi. Otuzüçbin Sahâbi bu Mushafın her harfinin tam yerinde olduğuna söz birliği ile karar verdi. Sûreler belli değildi. Üçüncü halife Osman “radıyallahü anh” hicretin yirmibeşinci (25) senesinde sûreleri birbirinden ayırdı. Yerlerini sıraladı. Altı tane daha Mushaf yazdırıp BahreynŞam Basra Bağdat Yemen Mekke ve Medine’ye verdi. Bugün dünyada bulunan Mushaflar hep bu yedisinden yazılıp çoğalmıştır. Aralarında bir nokta farkı bile yoktur.

Kur’ân-ı Kerîmin Âyet ve Sûreleri

Âyet; lügatta alâmet nişan ibret delil ve hârikulâde mânâlarına gelir. Kur’ân-ı kerîmde bir mânâyı veya hükmü ifâde eden uzun veya kısa cümlelerden herbirine “ayet” denir.

Sûre ise lügatta yüksek rütbe şeref yüksek olarak yapılmış binâ mânâlarına gelir. Kur’ân-ı kerîmde âyetlerden meydana gelen bölümlere “sûre” denir.

Cüz Kur’ân-ı kerîmin yirmi sahifelik herbir bölümüne denir.

Kur’ân-ı kerîmde 114 sûre ve 6236 âyet vardır. Âyetlerin sayısının 6660’dan az veya daha çok olduğu da bildirildi ise de bu ayrılıklar büyük bir âyetin birkaç küçük âyet sayılmasından veya birkaç kısa âyetin bir büyük âyet sayılmasından ileri gelmiştir. Kur’ân-ı kerîmin tamamı 30 cüzdür. Kur’ân-ı kerîmin ondört yerinde secde âyeti vardır. Bunlar (A’raf Ra’d İsrâ Meryem Neml Sad Fıssılet Hac Furkan Secde Nahl Necm İnşıkak ve Alak) sûreleridir.

» İtirafLar irem Hakkında